تقدیم به سردار مدافع حرم شهیداسماعیل زاهدپور

خَوِر بِمو ،پلنگِ نر هِنیشته / خَور بِمو ،هِرِستائه نَنیشته

خبری آمد که پلنگ نر(به زمین) نشست/ (باز) خبر آمد که ایستاد و(هرگز)ننشست

خَور خَور ،که بی خور بِموئه / بَوین چِتی مه جان جه گِرْ بموئه

خبردار باشید که بدون خبر دادن آمد/نگاه کن که چگونه آنکه به جانم بسته بود آمد

خَور رِسون، مه سینه مشت خونه/قرار بیه دَگِرده زود، نمونه

آورنده خبر دلم پر از خون است/ قرار گذاشت زود برگردد و زیاد نماند

نَکانده عِب اَتی که دیر بمویی / پسر پسر مه پیرِ چشّ ِ سویی

عیب ندارد اگر کمی دیر آمدی/پسر  پسر نور چشمان کم سوی من هستی

 نَکامْبه بِرمه تِه ره چو بَزونه / تِه دسْ دَوسْته بی یه، لوُ بَزونه

گریه نمیکنم که ترا با چوب زدند/وقتی دستت بسته بود با لگد ترا زدد

نَکامبه بِرمه ،بِرمه ر چه فایده / ندارنه برمه، چشْ ته قدِ قایْده

گریه نمیکنم گریه را فایده ای نیست/چون گریه ،چشمی به بلندی قد تو ندارد

ته فال کوئه، ته سر کوئه، ته تن کو؟/ِ مُقُر بِرا ته خونی پیرهن کو؟

پس دستت و سرت و تنت کجاست/اعتراف کن پیراهن خونی ات کجاست؟

نکامبه برمه که کفن نداشتی / دِوَنْدی ،شَرف اُ ،پیرُهن نداشتی

گریه نمی کنم که کفن نداشتی/کفش و شال و پیراهن نداشتی

ته ساک کوئه چَپی کوئه قوا کو؟/ شازده پسر، علی کو ارمیا کو؟

ساکت وچپیه وکت ات کجاست؟/پسر رشیدم بگو علی و ارمیا پسرانت کجایند

اِلاج نوونه غصه مار نشونه/ ننا هنیشته برمه جار، نشونه

فراوان است غصه و تمام نمی شود/مادر نشسته است در عرصه ی گریه و جایی نمی رود

هِنیشته برمه هکْ هکِ بموئه/ بِبا ته داغ سَر،کمک بموئه

گریه تمام شد و نفس نفس زدن آمده/پدر برای تسلی داغ تو به کمک آمده

هِنیشته بیمه نالِ سَر، نموئی /اِسا بمومه خاکِ سر، ته کویی؟

نشسته بودم روی رواق و نیامدی/الان نشستم سر خاکت پس کجایی

ته گهتِ آسمونِ چلچلا بی / نخوارِ آسمونْ دله، صفا بی

تو پرستوی آسمان بی انتها بودی/آسمان گرفته را صفا بودی

بلند می ر کی پشو بزوئه؟ / هدائه چَمْ ته دیمِ لو، بزوئه؟

موی بلندت را چه کسی به هم زد/فرم داد و کجش کرد رو گونه ات

اِلاله کو ؟بهارِ رازقی کو؟/ تی داغِ سر چراغِ عاشقی کو؟

آلاله و یاس بهاری کجاست؟/بر روی داغ غمت چراغ عاشقی کجاست

چه اتّا پسْپلیک مِره نِشنی / قراربیه دگردی زود، چه ننی؟

چرا یک نگاه کوچک به من نکردی/قرار بود زود برگردی چرا نمی آیی؟

اِسا تی سنگِ سر ر پِرزو زَمبه / بلبل اُ چلچلا ر اَی رو زمبه

حالا سنگ سرد تو را با دسمال تمیز میکنم/به بلبل و پرستو رو می اندازم

زَنده مره تی سرد سنگ اشاره/کی خوانه، اَی تی جم خور بیاره

سنگ سردت به من اشاره میکند/چه کسی دوباره از تو خبر می خواهد بیاورد

نِنا هِنیشته پشت در، دگردی/ تِه منتظر هِنیشته بَردگردی

مادر کنار در نشسته است برگردی/ منتظرت نشسته که دوباره بیایی

شعر:روح اله نظرنژاد_کدخدا